اجرای دیشب «کوارتت کاسته» بهترین اجرایی بود که شاید در چند سال اخیر در ایران دیده بودم. یک گروه بسیار حرفه‌ای با نوازندگان عالی که البته این تنها نکته مهم ماجرا نیست. موضوع اینجا است که «کوارتت کاسته» برای موسیقی خود ایده دارد و تأثیری که می‌خواهد بگذارد و آنچه در ذهن دارد را بسیار خوب منتقل می‌کند. یک موسیقی کاملا مدرن که گاهی نگاهی به دستگاه‌های شرقی دارد، با ریتم‌های جالب که خیلی راحت می‌توانم بگویم یک موسیقی پروگراسیو است. موسیقی پیشرفته و مدرنی که از فرم مشخصی هم پیروی نمی‌کند و در واقع فرم را خودشان می‌سازند.

نوازندگان این کوارتت بسیار حرفه‌ای هستند و هر چهار نوازنده به‌شدت برای من جذاب بودند، تا آنجا که وقتی گفتند می‌خواهند آخرین قطعه را اجرا کنند، باورم نشد که یک ساعت و بیست دقیقه از زمان کنسرت گذشته و فکر می‌کردم تازه به این اجرا رفته‌ام. انقدر موسیقی برایم جذاب بود که گذر زمان را احساس نکردم.

من پیش از این تمرین‌های «کوارتت کاسته» را در آموزشگاهی که در آن  تدریس می‌کنم، فقط از دور شنیده بودم و آلبوم اول گروه را هم هنوز گوش نکرده‌ام اما با توجه به اجرای دیشب که برخی از قطعات آلبوم دوم خود را نواختند، مشتاقم تا هر چه سریعتر این آلبوم منتشر شود و بتوانم آن را گوش کنم.

این اجرا به مناسبت روز جهانی جز برگزار شد اما درباره این سبک از موسیقی باید بگویم همانطور که شما گفتید، متاسفانه این ژانر قدرت فراگیر شدن در داخل ایران را ندارد، آن هم به چند دلیل؛ اول اینکه این موسیقی خیلی مدرن و پیشرفته است و عموم مردم شاید چندان شنیدن فرم‌های غیرمرسوم برایشان جذاب نباشد و فکر می‌کنم بیشتر، موزیسین‌ها بتوانند آن را دوست داشته باشند. البته مردم معمولی هم می‌توانند به آن علاقه داشته باشند اما نه به اندازه طرفداران موسیقی پاپ و حتی بعد از آنها، راک‌هایی که مورد توجه مردم قرار گرفته‌اند. البته این دلیل ضعف این گروه نیست و به نظرم دلیلی بر قدرت آنها است. مسئله بعدی این است که «کوارتت کاسته» خواننده‌ای که شعر بخواند ندارد و فقط آوا دارند. حالا قسمت پاپیولار داستان این است که مردم دوست دارند به شعر گوش کنند و معنی آن را بفهمند. در اصل این دو پارامتر، یعنی خاص بودن موسیقی و نبود خواننده است که نمی‌تواند از لحاظ موزیکالیته به آن شکل که باید پاپیولار شود که فکر هم نمی‌کنم خودشان چنین قصدی داشته باشند اما به نظرم همه قشر موزیسین‌ها، به‌شدت از «کوارتت کاسته» خوششان می‌آید.

در پاسخ به این سوال که روند موسیقی جز در ایران را چطور می‌بینم باید بگویم که دیدگاه شخصی من شاید برای جزمن‌ها خیلی جذاب نباشد اما چند دلیل اصلی وجود دارد که احساس می‌کنم موزیک جز آنطور که باید در ایران جریان ندارد. اول اینکه شنونده موسیقی جز در ایران خیلی کم است، موزیک‌های پیچیده‌ای که ملودی‌های ساده برای حفظ کردن ندارند و به هر حال شرایط این موسیقی به گونه‌ای است که بیشتر در فستیوال‌های بزرگ اجرا می‌شود و فکر می‌کنم این موزیک در کشورمان جای پیشرفت زیادی دارد. از یک طرف هم نیاز به حمایت و مخصوصا حمایت مردمی دارد.

این روزها یک‌سری از گروه‌ها، این فرم‌ها را به شکل ملموس‌تری اجرا می‌کنند و در واقع شنونده‌های خود را تربیت می‌کنند که به نظرم کار بسیار خوبی است. من طرفدار خیلی شدید موسیقی جز نیستم اما زیاد به آن گوش می‌کنم. گاهی پیش آمده که اجراهای خارج از ایران را هم دیده‌ام و با اینکه افراد خیلی معروف در موسیقی جز نبوده‌اند و فقط موزسین‌های خوبی بوده‌اند، برای من جذابیت خیلی بالایی داشته است اما در اینجا هنوز این احساس را نداشته‌ام. در کل خیلی خوشحالم که این موسیقی به این شکل موزیکالیته در حال جلو رفتن است و سعی می‌کنم تا آنجا که می‌توانم این اجراها را ببینم که هم خودم لذت ببرم و هم از این ژانر خاص حمایت کنم. به هر حال از موزیک جز نباید انتظار زیادی برای پاپیولار شدن داشت کمااینکه این روزها آنطرف دنیا هم موسیقی جز در فرم پرفروش و پرطرفدارش نیست.