موسیقی ما - علیرضا افتخاری خواننده نامدار موسیقی ایرانی در برج میلاد تداعی‌گر خاطرات مخاطبانش بود.

افتخاری سه شنبه شب ۲۳ اردیبهشت ماه با همراهی پیرنیا و گروهش شبی خاطره انگیز را برای مخاطبان موسیقی ایرانی رقم زد. اجرای آثار ماندگاری از استاد علی تجویدی که خوانندگان موفق زیادی قبل و بعد از انقلاب آن‌ها را خوانده بودند و اجرای قطعاتی از آلبوم «پادشاه فصل‌ها» که حاصل همکاری افتخاری و حسین پیرنیا بود از دیگر قسمت‌های تشکیل دهنده یک شب صمیمی موسیقایی در سالن همایش‌های برج میلاد بود.
 

• این بار‌ای ایران آغازگر برنامه بود

علیرضا افتخاری با آغاز برنامه به حاظرین گفت: شاید در مقابل شما فرزانگان، شخصیت کوچک و الکنی چون بنده جایز نباشد دم بر سخن برآورد اما شوق به گونه‌ای است که زمان و مکان و سال و ماه و روز نمی‌شناسد. افتخاری درباره اولین تصنیفی که می‌خواست اجرا کند بدون آنکه نامی از آن ببرد، بیان کرد: همه شما این تصنیف را می‌شناسید و به آن آگاهی دارید. بزرگان و فرهیختگان ما این تصنیف را اجرا کرده‌اند و بوی قدیم را دارد. بنده حقیر دوست دارم که همه حاضران این تصنیف را همراهی کنند. جملات افتخاری مقدمه‌ای بود برای نواختن تصنیف ماندگار‌ای ایران ساخته زنده یاد خالقی بر روی شعری از حسین گل گلاب. همه حاضرین در سالن به پا خواستند و با هم این این نغمه ماندگار را زمزمه کردند.
 

• هم آوایی حضار خواننده با افتخاری

در ادامه قطعه «تنها منشین» با آهنگسازی علی تجویدی و شعر معینی کرمانشاهی در آواز بیات اصفهان به اجرا درآمد. این قطعه فضایی ضربی و بزمی داشت. از نکات جالب این قطعه و بیه قطعات اجرا شده در شب کنسرت این بود که مردم به قدری بر روی کارهای ارائه شده تسلط داشتند که کاملا افتخاری را در اجرا همراهی می‌کردند.

بازگشته عنوان کار بعدی بود که افتخاری و گروهش آن را به مرحله اجرا گذاشتند. این تصنیف که در حافظه تاریخی مردم با مطلع «امید جانم ز سفر باز آمد» به یادگار مانده از دیگر ساخته‌های علی تجویدی بر روی شعری از معینی کرمانشاهی است که در مایه بیات ترک اجرا شده. افتخاری قبل از آغاز کردن کار از تجویدی و کرمانشاهی نام برد و گفت خوب است از این عزیزان یادی شود. این تصنیف اولین بار در سال ۱۳۳۹ با صدای دلکش اجرا شد.
 

• دکلمه‌های فراوان و تحریرهای فراز و فرود

پس از اجرای این قطعه مردم قطعات درخواستی خود را به افتخاری فریاد زدند و او هم در مقابل درخواست‌های مردم می‌گفت چشم. افتخاری در همین باره به مخاطبان گفت: اگر حال و حوصله‌اش را داشته باشید ما تا صبح اینجا هستیم. ما را از دور خارج نکنید، هر دستوری بفرمایید ما انجام می‌دهیم و اجرا خواهیم کرد.

افتخاری در ادامه بیتی از آهنگ «ای دل اگر عاشقی» را با این مطلع دکلمه کرد:‌ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش/ بر در دل روز و شب منتظر یار باش» که با همراهی تنبور و ویلن ادامه پیدا کرد. تصنیف‌ای دل اگر عاشقی از ساخته‌های زنده یاد جلال ذوالفنون و شعری از عطار نیشابوری بود که از مجموعه کارهای ماندگار علیرضا افتخاری است.

در همین بین یکی از مخاطبان از میان جمعیت نام کوچک افتخاری را صدا زد و گفت: علیرضا دوستت دارم. افتخاری نیز در پاسخ گفت: ممنونم که مرا با اسم کوچکم صدا می‌زنیم. من هم شما را دوست دارم.

حاضرین در سالن آنقدر اجرای تصنیف آتش کاروان را از افتخاری خواستند که او و گروهش برای اجرای این قطعه هم دست به کار شدند. این قطعه از مجموعه کارهای رپرتوار موسیقی ایرانی است که قبلا با صدای استاد غلامحسین بنان شنیده شده بود. این قطعه هم از ماندگارهای علی تجویدی بر روی شعری از زنده یاد بیژن ترقی بود. افتخاری در هنگام معرفی این قطعه با کنایه گفت دیگر کسی مثل ترقی نخواهد آمد.
 

• اشک‌های افتخاری به یاد لطف تار ایران

در میانه کار افتخاری خندان که حتی در پاره‌ای از موارد از اعضای کنسرت که با لطف استاد خطابشان می‌کرد بخندند و اخم نکنند غمگین شد. اوحالا می‌خواست از بزرگ مرد تازه از دست رفته موسیقی ایران یاد کند که با از دست دادنش تار ایرانی باز هم غمگین شد. او با تکنوازی و فضاسازی نوازنده کمانچه که رنگ و بوی موسیقی غرب ایران را داشت هوره کرد. مویه‌های مردم لرستان و کردستان در غم از دست دادن عزیزانشان. تکمیل کننده هوره‌های خواننده آواز ایرانی شعری از حضرت حافظ بود که به بیان افتخاری، استاد محمدرضا لطفی آن را خیلی دوست داشت و بار‌ها نیز خوانده بود.

نماز شام غریبان چو گریه آغازم، به مویه‌های غریبانه قصه پردازم... آغازگر اشک‌های افتخاری و حاضرین در سالن بود...
 

• پیرنیا: تا سکوت نکنید ساز نمی‌زنیم

بعد از این قطعه، افتخاری و گروهش سراغ آلبوم جدید خود با نام «پادشاه فصل‌ها» رفتند که حسین پرنیا آهنگسازی آن را بر عهده داشت. در ابتدای اجرای قطعه‌ای از این آلبوم اعضای گروه سازهای خود را کوک می‌کردند و به دلیل همهمه‌ای که در سالن بوجود آمد پرنیا نوازنده سنتور در گلایه‌ای مطرح کرد: کودک کردن ساز یک فرهنگ است، وقتی سازی کوک می‌شود همه باید سکوت کنند که در این لحظه افتخاری عنوان کرد من که کوک هستم.

همهمه ادامه پیدا کرد تا آنجا که پیرنیا اینبار گفت: تا نگذارید ارکستر کوک شود من قطعه بعدی را اجرا نخواهم کرد.

با اشاره افتخاری که مردم را به دست زدن برای پرنیا تشویق کرد، سکوت برای کوک کردن ساز‌ها آغاز شد و بنابراین گروه هم برای اجرای قطعه بعدی مجاب شدند.

در این شب همچنین قطعه «بی‌بی جون» با شعری از احمد شاملو اجرا شد که این شعر هم استقبال مخاطبان را به همراه داشت. قبل از اجرای این قطعه افتخاری از پیرنیا خواست تا جریان شکل گیری این آلبوم را برای مردم بگوید. پیرنیا گفت: کارهای شاملو از جمله بی‌بی جون الهام بخش من در زمستان و تابستان و در بهار و خزان بوده است. آنچه امروز اجرا می‌کنیم حاصل‌‌ همان الهام هاست...
 

• پیان یک شب صمیمی با تشویق‌های پی در پی

از جالب‌ترین نکات اجرای سه شنبه شب این بود که افتخاری با مردم بسیار صمیمی رفتار می‌کرد و گویی با آن‌ها تعارف نداشت. حاضرین در سالن هم نوعی از دوست داشتن یک هنرمند را با رفتار‌هایشان نشان دادند که برای نویسنده این گزارش کمتر اتفاق افتاده بود شاهد چنین صمیمیتی باشد. اجرای افتخاری فارغ از نقص‌هایی که حتما در هر اجرای زنده‌ای وجود دارد مالامال از صمیمصیت و عشق بود. افتخاری در پایان برنامه در مقابل دسته گل یکی از مخاطبان چهارزانو شد و به تمام حاضرین تعظیم کرد.

این کنسرت به همت شرکت ایران گام به مدیریت صدرالدین حسین خانی در برج میلاد تهران برگزار شد.