بنام حق

انصافا آلبوم جذابی هست.

اما یه چیز می خوام بگم که فکر کنم مخصوصا هوادارای یگانه از یادشون رفته (توجیه کردن ممنوع لطفا):

من خودم دستی بر موسیقی دارم و با موسیقی دنیا تا حدودی آشنام، فقط حقیقت رو میگم، امیدوارم جسارت نباشه.

یگانه روند خاصی را بنیانگذاری نکرده بلکه داره سعی میکنه با توسعه ی موسیقی یونانی توی ایران که عجیب با گوش ایرونیا عجین هست ، جلب توجه کنه.

این ملودی ها و تنظیم ها و ترکیب سازها رو عینا در آهنگ های خانم دسپینا واندی (ستاره ی یونانی) و هنرمندای دیگه ی یونانی می بینیم.

با نگاهی به آهنگی مثل چشمای خیس من (که حقیقتا هم مشتری جمع کن هست و خیلی از توجهات با این آهنگ به سوی او جلب شد) و یا آهنگ هایی که حتی واسه بقیه ساخته (مثل چشامو بستم لهراسبی) این نکته را بخوبی میفهمیم.

یگانه زرنگتر از بقیه بود، گوش ایرونیا رو خوب شناخت و ملودی های ناب یونانی رو فارسی خوند و ره صد ساله رو یه شبه رفت.

البته اگه این ره صد ساله رو فقط شهرت تعریف کنیم.