یک لحظه لبخندی زد و مهرش به قلب من نشست
دل کنده بودم غیر او ، ازهرچه بودوهرچه هست

مست از شراب جان او ، خانه ی من میکده بود
چشم خمارش ساقیِ ، هرشب این می زده بود

غرق نگاهی مانده ام ، در قاب عکس روبرو
یک روز می‌کشد مرا ، این خانه ی بدون او...

به هیچ طنینی جان من ، زنده نمی‌شود دگر
این شب ماتم زده ام ، سحر نمی شود دگر.‌..

چون قطره ای پر آرزو ، راهی شدم در دل رود...
عمق نگاهش وعده ی ، دریا به قلبم داده بود..

میرفت و پشتش قلب من ،صدپاره میشد هر قدم
میرفت و میمردم ز غم ، میرفت و دم نمیزدم ...

غرق نگاهی مانده ام ، در قاب عکس روبرو
یک روز می‌کشد مرا ، این خانه ی بدون او...

به هیچ طنینی جان من ، زنده نمی‌شود دگر
این شب ماتم زده ام ، سحر نمی شود دگر.‌..