ای زلف فرو ریخته از شانه ی الوند
با جان تو دارد دل عشاق تو پیوند
ای باده ی  لبریخته از جام سفالین
 رویای جهانسوز جگر سوخته ای چند

سرافرازی ، دل بندد
به تاریخ ت پیوندد
که الوندت می خندد  شاد

نگردیدی در دوران
نلرزیدی از توفان
وطن با تو جاویدان باد

تو خورشیدی در جان جهان
جهان با تو ، زیبا ، همدان!
شکوهت از،  معماری عشق
وقارت از،  آرامش جان

آیینه ی عریانی پیران قلندر
آرامگه عقل جهان ، شهر خردمند

معماری تاریخ تو،معیار جهان است
ای وسعت تو دایره ی، لطف خداوند