پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کند
بلبل شوقم هوای نغمه‌خوانی می‌کند
 
همتم تا می‌رود ساز غزل گیرد بدست
طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می‌کند
 
ما به داغ عشق‌بازی‌ها نشستیم و هنوز
چشم پروین همچنان چشمک‌پرانی می‌کند
 
سال‌ها شد رفته دم‌سازم ز دست
اما هنوز در درونم زنده است و زندگانی می‌کند