گر درختی از خزان بی برگ شد
یا کرخت از سورت سرمای سخت
هست امیدی که ابر فرودین
برگها رویاندش از فربخت
بردرخت زنده بی برگی چه غم
وای بر احوال برگ بی درخت
(محمدرضا شفیعی کدکنی)

ابر بارنده به دریا میگفت
گرنبارم تو کجا دریایی
در دلش خنده کنان دریا گفت
ابر بارنده تو هم از مایی
(حمید مصدق)