موسیقی ما- آلبوم «موسیقی شمال بوشهر (موسیقی نواحی ایران ۷۹)»؛ شهرستان دیلم، بلوکات لیراوی و حیات داوود با پژوهش و گردآوری محسن شریفیان خواننده، آهنگساز، نویسنده و نوازنده سازهای نی‌انبان، نی‌جفتی و فلوت منتشر شده است.
 
«یار یار»، «سرتراشون»، «آقای ابوذر، حالو حالو یک»، «حالو حالو ۲»، «ای یار مبارک بادا»، «تیرمه، المان»، «مجنون شدم»، «جومه زرد»، «اشکله و درحونه»، «یا لیل»، «سرور»، «سوارکاری»، «چوپی»، «یار یار۲» و «خر یه گوش، ای دایه دایه» قطعات این آلبوم موسیقی است. آلبوم «موسیقی شمال بوشهر» هشتمین اثر پژوهشی شریفیان است که توسط موسسه فرهنگی هنری ماهور منتشر شده است.
 
شریفیان درباره آلبوم «موسیقی شمال بوشهر» نوشته است: «این آلبوم موسیقی، اولین اثر مستقل از موسیقی شمال بوشهر است که گردآوری و منتشر شد. در استان بوشهر، موسیقی بلوکات حیات داوود و لیراوی در دو شهرستان گناوه و دیلم نسبت به سایر مناطق آن متفاوت هستند. ساز برجسته موسیقی دیلم، «نی جُفتی» است که به همراه «تمبک» نواخته می شود.
 
آواز یاریار به عنوان مهمترین  فرم آوازی و دواره ای و چوپی به عنوان برجسته ترین قطعات ریتمیک موسیقی دیلم که به آن بیدگونی هم گفته می‌شود، آغازگر موسیقی شادمانی و بزمی دیلم است. نام این قطعه از تکرار کلمه یاریار در ابتدای هر آواز آمده است. مطلعین محلی ریشه اشعار و آواز یاریار را از «شُلیل» بختیاری و نیز از مرسوم بودن آن در استان همسایه و لر نشین دیلم؛ کهگیلویه و بویراحمد می دانند.
 
بعضی از ترانه ها و شیوه های موسیقی در بین مناطق مختلف لرنشین به صورت مشترک متداول است. قطعاتی مانند «چوپی» و «چهاردستمال»، ترانه های «اشکه» با تلفظ «هوشکله» و «خوشگله» و یا اجرای «یار یار» یا «بیدگونی»، «دی بلال» و «یار مبارک بادا» و ... از این دست هستند. از مشخصات بارز موسیقی بزمی دیلم، شباهت ملودی ها و نوع نواختن جفتی به ساز کرنا و بعضا سرنا در میان لرهای بختیاری و ترک های قشقایی تا جایی است که به وضوح تأکیدها و آرایه های ساز کرنا و سرنا در نواختن نی جفتی شنیده می شود. این موضوع در آثار قدیمی نوازندگان این منطقه بیشتر مشهود است.
 
همین گونه تأثیر پذیری ریتم های مرسوم در موسیقی دیلم از دهل های رایج در موسیقی لری، قابل لمس است و همچنین نباید تأثیر دریا و دریانوردی و نیز موسیقی بندری خوزستان و بوشهر و در نتیجه رواج نی انبان و ملودی های این ساز در موسیقی دیلم نادیده گرفت.»