در سه قسمت قبلی «صخره‌ نوردان» به مروری اجمالی بر اولین قطعات تولید شده و برخوردهای ابتدایی هنرمندان و روزنامه‌نگاران حوزه راک با تولیدات فارسی و کنسرت‌ها پرداختیم و از این قسمت به بعد در مباحث مناقشه برانگیزی چون کلام فارسی، شعر کلاسیک، موانع و مشکلات و... دقیق‌تر خواهیم شد. در قسمت چهارم دو سوال اساسی از حاضران پرسیدیم: آیا امروز ترکیب کلام فارسی و موسیقی راک نسبت به گذشته پخته‌تر شده است؟ و اینکه آیا با استفاده از اشعار کلاسیک فارسی در موسیقی راک موافق هستند؟. شاید پاسخ‌ها به این دو سوال نشان می‌دهد یکی از دغدغه‌های اصلی هنرمندان و مشکلات تولید موسیقی همین تلفیق کلام فارسی با موسیقی راک است. موسیقی راک ایران هنوز در این زمینه به پختگی نرسیده است و حتی برخی از کارشناسان اعتقاد دارند تجربیاتی که اوایل دهه هشتاد و اواخر هفتاد اتفاق افتاده پخته‌تر و پیشروتر از امروز بوده است. شاید یکی از دلایل رشد عجیب و غریب فضای مجازی باشد چرا که در آن زمان مولفان بدون در نظر گرفتن سلایق موسیقی خودشان را تولید می‌کردند و حتی هیچگاه به پدیده‌ای مثل «پخش» فکر نمی کردند. اما امروز موزیسین‌ها به جز سلیقه و علاقه‌مندی‌های خودشان به موضوعات دیگری فکر می‌کنند که شاید ناخودآگاه روی کارشان هم تاثیر بگذارد. از طرفی استفاده از اشعار کلاسیک با شروع موسیقی آلترناتیو پس از انقلاب شکل گرفت و تا امروز هم ادامه دارد. اما جالب اینجاست که اکثر موزیسین‌های این حوزه رویکرد مثبتی به این موضوع ندارند. این درحالی است که گروه موفقی مثل اوهام با استفاده از همین اشعار جایگاهش را تثبیت کرد و به موفقیت رسید. با این حال مهمانان صخره نوردان استدلال‌ها و دلایل جالب توجهی مطرح کردند که شاید دقت به آن‌ها و شناخت کافی از آثار تولید شده می‌تواند برای موزیسین‌های جوان هم چراغ راه باشد. مانند قسمت‌های قبلی صخره نوردان را با حضور امیر بهاری، حمیدرضا منبتی، شهیار کبیری، نیما رمضان، مسعود فیاض‌زاده، صنم پاشا، فرشاد رمضانی، شهریار مسرور، همایون مجدزاده، شهرام شعرباف، اردوان انزابی پور و بابک ریاحی‌پور در سایت و یوتوب موسیقی ما ببینید.