موسیقی ما - فرزان صوفی: حسین زمان، خشایار اعتمادی، علیرضا عصار، قاسم افشار، بیژن خاوری، فواد حجازی. شاید این نام‌ها الان دیگر برای بعضی‌ها صرفاً تبدیل به اسامی خاطره‌انگیز شده باشند، یا اصلاً ممکن است بعضی حتی نام آن‌ها را هم به‌خاطر نداشته باشند. خب بله، ممکن است از نظر برخی، فراموش کردن ستون‌های یک بنا دور از انصاف باشد که هست اما چه اهمیتی دارد وقتی این هنرمندان آن‌قدر تلاش کردند تا بالأخره توانستند بیست و چند سال پیش -که حتماً می‌دانید داشتن ساز هم برای همه مجاز نبود- کاری کنند کارستان که نتیجه‌اش تا امروز به جا مانده است.

خیلی‌های دیگر هم بودند، مثل محمدرضا عقیلی که آهنگساز بود و همچنان هم هست و با تمام کسانی که نامشان را آوردیم هم کار کرده و همچنان هم در این حوزه فعالیت می‌کند که کنسرت «عاشقانه‌های پاپ» و کنسرت-نمایش «هفت شهر عشق»، فعلاً آخرین آثاری بوده‌اند که با رهبری او روی صحنه رفتند. عقیلی همان اوایل دهه هفتاد وارد ارکستر سمفونیک شد و ترومپت نواخت، نوازنده ارکستر تلویزیون هم بود و از یک جایی به بعد تبدیل شد به دستیار فریدون شهبازیان که آن زمان قائم مقام مرکز موسیقی صدا و سیما بود. البته این آهنگساز همچنان در بخش موسیقی رسانه ملی فعال است.

در برنامه قبلی، خاطرات موسیقی را با فواد حجاری دوره کردیم و حالا در این بخش، به سراغ محمدرضا عقیلی رفته‌ایم که از هنرستان موسیقی تا اجرای کنسرت در مراسم‌ها و بعد هم کنسرت‌های رسمی با هنرمندان دهه هفتاد موسیقی پاپ همراه بود و آثار خاطره‌انگیزی را هم ساخت. «خاطره» همیشه جذاب است؛ مخموصاً اگر با پشت صحنه‌هایی همراه باشد که از آن‌ها بی‌اطلاعیم. محمدرضا عقیلی هم بسیاری از این خاطرات مشترک با هنرمندان را در این گفت‌وگو برای ما تعریف کرد و جزئیاتی گفت که شنیدشان بعد از بیست و اندی، شیرین و جالب است؛ البته خیلی بیش‌تر از این‌ها بود که بخشی از آن‌ها را برایتان به تصویر کشیدیم.