موسیقی ما- لی‌لا رضایی: یکی از نوازندگان چیره دست سه تار عنوان کرد در ایران به قشرنوازنده اهمیت داده نمی‌شود و این قشر مورد لطف و عنایت قرار نمی‌گیرد، ر حالی که بیشترین زحمت یک اثر به دوش این قشر است.

بهراد توکلی با بیان این مطلب در گفت و گو با موسیقی ما گفت: بحث کم لطفی به نوازندگان بحثی قدیمی و رایج در همه هنرهای غیر کلاسیک است. موسیقی‌های پاپ عموما خواننده محورند و نوازندگان و آهنگسازان زینت این محوریت محسوب می‌شوند در همهٔ دنیا همین است چون اساسا مخاطب چندان نگاه جدی به این نوع موسیقی ندارد و برای او جنبه مصرفی دارد.

وی افزود: اشکال اینجاست که این فرهنگ پاپ در موسیقی کلاسیک وارد شود اینجاست که تبدیل به معضل می‌شود در هیچ جای دنیا موسیقی کلاسیک خواننده محور نیست حتی شعر مدار هم نیست اما در اینجا همه مرزها در هم است چرا که اساسا مرزبندی از تفکر می‌آید و فرهنگ ما خیلی سوژه تفکر نیست بلکه بیشتر سوژه حال و قال است.

توکلی خاطر نشان کرد: در واقع بسیاری از خوانندگان موسیقی ایرانی شخصیت و منش و تفکر و حتی بیان هنری پاپ دارند از بد حادثه تحریم‌های قبل از دهه هفتاد به این سو افتاده‌اند. این فرهنگ در مورد نوازندگان هم صادق است باور کنید اگر آزادی فضای موسیقی پاپ به جای نیمه دوم دهه هفتاد در نیمه دوم دهه شصت اتفاق می‌افتاد الان بسیاری از دوستان ما به جای تار و سه تار، گیتار و کیبورد می‌نواختند وفضای موسیقی دستگاهی هم انقدر در هم ریخته نبود.

وی که سه تار را نزد محمدرضا لطفی آموزش دیده است در ادامه با بیان این که برای برون رفت موسیقی از فضای کنونی زحمات بسیاری را متحمل شد، خاطر نشان کرد: باید ابتدا ذهنیت مسئولان بلند پایه برای خودشان در مورد موسیقی مشخص و مدون شود. تکلیف حرمت موسیقی و رسمیت یافتن شغل موسیقدان و باتبع تدوین حقوق قانونی او یک بار و برای همیشه حل شود. تا این درست نشود حاکمیت نمی‌تواند استراتژی مدون و با ثباتی در باره موسیقی اتخاذ کند و تمام حرکت‌ها تاکتیکی یا سلیقه ای خواهد شد.

 یک رئیس جمهور می‌آید در خوشبینانه ترین شکل مثلا از صدای استاد شجریان خوشش می‌آید از او نام می‌برد دیگری می‌آید عکس این را عمل می‌کند. بنیان‌های فکری باید سر و شکل یابد آن وقت می‌شود پیشنهاد داد که مثلا مجوز آلبوم‌ها از زیر نظر ارشاد به ناشرها منتقل شود یا در مورد کنسرت‌ها توسط اتحادیه تهیه کنندگان موسیقی. یا طرح معافیت درصدی از مالیات شرکتهائی که حامی موسیقی باشند مطرح شود.

مدیر برنامه های محمدرضا لطفی در پاسخ به این سوال که لغو کنسرتهای اخیر را نتیجه چه عاملی می‌داند، گفت: عموما لغو کنسرت‌ها به دودسته کلی از دلایل اتفاق می‌افتد که دسته اول به برنامه گزار بر می‌گردد. به دلیل دشواری‌ها و طولانی بودن مراحل صدور مجوز برخی برنامه گزاران به خاطر عقب نماندن از زمان اطلاع رسانی و فروش بلیط اقدام به انتشار خبر کنسرت زودتر از اخذ مجوزمی کنند. بعد که درخواست مجوز آن‌ها از نه توهای پیچیده وزارت ارشاد سالم بیرون نمی‌آید! خبر برگزار نشدن کنسرت را به صورت لغو اعلام می‌کنند و رسانه‌ها هم که به این موضوعات علاقه دارند لغو کنسرت را تیتر می‌کنند به عنوان مثال چندی پیش یک خواننده جوان به دلیل اشتباه محاسبه رایج درمیزان شهرت و مقبولیت خود، در یکی از سالن‌های تهران کنسرتی سازماندهی کردند و اتفاقا مجوز هم در زمان مناسبی صادر شد اما تنها توانستند هفده عدد بلیط بفروشند و در یک اقدام غیر اخلاقی خودش کنسرت را لغو کرد و دلیل آن را دیر صادر شدن مجوز اعلام کرد رسانه‌ها هم تیتر زدند «لغو کنسرت فلانی»! این‌ها به کم تجربگی عوامل اجرائی و اشتباه محاسبه هنرمندان بر می‌گردد و اگر چه یکی از دلایل مهم آن بحث چرخدنده ها زنگ زدهٔ ارشاد درصدور مجوز است اما باید آن را از دسته دوم جدا کرد.

توکلی تصریح کرد: دسته دوم دلایل لغو کنسرت‌ها نفوذ و دخالت افراد و ارگان‌های فراقانونی است که تحت عنوان دلایل امنیتی زحمت پاسخگوئی را هم از سر خود باز می‌کنند به عنوان مثال در مورد کنسرت استاد محمدرضا لطفی در شهرهای جنوبی کشور همین اتفاق افتاد مراحل قانونی مجوز هم انجام شده بود.

توکلی در آخر نسبت به آینده موسیقی در دولت آینده ابراز بی اطلاعی کرد و در این باره گفت: اکنون زود است بخواهیم در مورد فضای موسیقی در دولت آینده نظر بدهیم اگر دولت جدید و بدنه حاکمیت تغیرات را استراتژی جدید خود بدانند می‌توان امیدوار بود ولی اگر تاکتیکی باشد تا فقط انسجام ملی را تقویت کند خیر نمی‌توان زیاد امید داشت به هر حال ما مطالباتمان را مطرح و پیگیری می‌کنیم اما برای خوشبینی هم زود است هم قاصد تجربه های همه تلخ مانع می‌شود.

بهراد توکلی (متولد ۱۳۵۱ تهران) نوازنده سه‌تار است. او فارغ‌التحصیل رشته موسیقی دانشگاه هنر بوده و مدیر و از موسسان گروه موسیقی خورشید است. وی تاکنون ده‌ها کنسرت موسیقی در داخل و خارج از کشور برگزار نموده‌است که مورد نقد روزنامه‌های عمومی و نشریات اختصاصی موسیقی قرار گرفته‌است. او از شاگردان محمدرضا لطفی و مدیر برنامه‌های او است. او عضو شورای نویسندگان ماه نامه تخصصی موسیقی فرهنگ و آهنگ بوده و بیش از سی مقاله از وی در نشریات تخصصی موسیقی از جمله کتاب سال شیدا منتشر شده‌است.