رامتین ابراهیمی: جاش ترنر(Josh Turner) خواننده‌ی 32 ساله و متولد كارولینای شمالی یكی از خوانندگان خوش‌ صدا و خوش چهره‌ی سبك كانتری است كه فعالیت حرفه‌ای موسیقی خود را از سال 2003 با آلبوم «قطار مشكی رنگِ طویل» آغاز كرد. آلبومی كه فروش میلیونی داشت و به عنوان اولین آلبوم یك خواننده‌ی كانتری به موفقیت خوبی رسید. در همان ابتدای كار ترانه‌ی همنام آلبوم بیش از 600 هزار نسخه فروخت، نقد‌های مثبتی بر روی این آلبوم نوشته شد و بدین ترتیب موسیقی كانتری یك خواننده‌ی خوب دیگر نیز به شنوندگان حرفه‌ای معرفی كرد.

پس از آلبوم «قطار مشكی رنگِ طویل» كه شكلی از احترام ترنر به خوانندگان قدیمی كانتری بود و بعد از وقفه‌ی 3 ساله، ترنر آلبوم «مردِ تو» را روانه‌ی بازار كرد، كه تاكنون پرفروش‌ترین كار ترنر محسوب می‌شود. این آلبوم نامزد دو جایزه‌ی موسیقی گِرمی شد و دو تك ترانه‌ی آن به رتبه‌ی یك كانتری دست یافتند. در این آلبوم هر شنونده‌ای می‌توانست روحیه‌ی هانكی تانكی را در جاش ترنر پیدا كند؛ یعنی علاقه‌ی او به ترانه‌های سنتی‌تر (مخصوصا در نحوه‌ی اجرای كلمات و همین‌ طور استفاده از سازهایی قدیمی مانند دوبرا و فیدل در موسیقی قطعات). جاش در این كار ترانه‌ای را هم با خواننده‌ی كهنه‌كار موسیقی كانتری جان اندرسون (John Anderson) به شكل هم‌خوانی اجرا كرده است.

آلبوم بعدی جاش ترنر بنام «همه چیز روبراهه» در سال 2007 نتوانست در چارت آلبوم‌های كانتری جای مناسبی برای خود پیدا كند. در این آلبوم یك همخوانی هم با تریشا وود – همسر گارت بروكس – وجود دارد كه درباره‌ی صحبت‌های مردی است از تلاش‌هایش برای برگرداندن عشق از دست رفته‌اش. این آلبوم فروش خودش را داشت اما ترانه‌هایش به قدرت كارهای قبلی ترنر نبودند. این آلبوم نقدهای خوبی نصیبش شد اما باز هم نتوانست او را به عنوان «خواننده ی مرد سال موسیقی كانتری» برساند. عنوانی كه خود ترنر سالها پیش از علاقه‌اش به دریافت آن صحبت كرده بود. پس ازآلبوم «همه چیز روبراهه» ترنر سه سال دیگر صبر كرد برای ضبط آلبوم جدیدش؛ «افسار گسیخته».

آلبوم «افسار گسیخته»: یك آلبوم منسجم از یك خواننده‌ی جوان موسیقی كانتری است كه جدا از هم‌مضمونی شعرهایش (كه البته كارهای قبلی ترنر نیز در همین مضامین ساختاربندی شده بود) كاری مناسب و هم‌‌ریتم موسیقی كانتری امروز است؛ با یك تفاوت بزرگ نسبت به خوانندگان جوان این سبك، این‌كه صدای ترنر چندین برابر زیباتر از خوانندگان دیگر مدرن كانتری است. صدای عمیق و تاثیرگذارئی كه تنها ضعفش بدون تغییر بودنش است، این‌كه ترنر زیاد با صدایش بازی نمیكند، و نود درصد كارها را با یك تُن می‌خواند و در كل آلبوم‌ تنها در چند ثانیه صدایش را در گام‌های پایین‌تر استفاده می‌كند. و البته همین ویژگی صدای گرم جاش ترنر به اضافه‌ی علاقه‌ی شدید او به ترانه‌های عاشقانه و استفاده از اركستر در بعضی از ترانه‌هایش باعث شده شنوندگان و منتقدان موسیقی كانتری به او لقب «بری وایت به سبك كانتری» را بدهند. لقبی كه شاید برای ترنر كمی زود باشد، اما نمی‌توان از این موضوع چشم‌پوشی كرد كه ترنر یكی از سوپراستارهای امروز موسیقی كانتری است؛ مرتبه‌ای كه بسیاری از خوانندگان و طرفداران موسیقی كانتری به آن دست نیافتند و بین سیل عظیم خوانندگان این سبك گم شدند.

ترانه‌های آلبوم: آلبوم «افسار گسیخته» شامل 11 ترانه است (به اضافه‌ی 4 ترانه، مخصوص نسخه‌ی ویژه‌ی آلبوم). همان ‌طور كه ترنر هم اعلام كرده بود این‌ بار تم عشق در آلبومش بیشتر دیده می‌شود و نتیجه این است كه بیشتر آلبوم با ترانه‌های عاشقانه چیده شده. همان‌ طور كه از نام آلبوم پیداست، این كار قرار است آلبومی شاد باشد. كاری كه به قول خود ترنر باعث ایجاد حس سرخوشی در شنوده شود و بعد از اتمام كار احساس ناراحتی یا غم دوری از كسی برای او ایجاد نگردد و در هر موقعیتی كه شنونده هست، حتی در خیال خود هم شاد باشد. توصیف ترنر از عشق در این ترانه‌ها از بیشتر جهات شبیه خوانندگان دیگر است، ‌با این فرق كه گاهی از تشبیه‌ها و مقایسه‌هایی استفاده می‌كند كه فقط از یك خواننده‌ی كانتری بر می‌آید. مانند قسمتی در ترانه‌ی «لبخند تو» كه می‌گوید: «لبخند تو، مثل یه مزرعه‌ی ذرته كه باد جنوبی بهش می‌وزه و بوی درختان میوه از مزرعه‌ی بغلی به مشام می‌رسه».ترانه‌ی همنام آلبوم، از هر لحاظ كارهای كریس لدوكس (Chris Ledoux) را در ذهن زنده می كند، با همان شادی كابوی‌وار و یك حالت از خود رها شدن. و همین‌ طور ترانه‌ی «چك حقوق روز جمعه» كه یك ترانه‌ی تفریحی و استراحت آخر هفته‌ای است، یاد آور ترانه‌ی پرفروش «زمان خوشی» از الن جكسون (Alan Jackson) و ترانه‌ی «دیشب رفتیم بیرون» از كنی چسنی (Kenny Chesney) می‌شود و می‌توان اثر ترنر را نیز به رده‌ی ترانه‌های شاد و روحیه‌آور اضافه كرد. ترانه‌های سیاسی و اجتماعی چیزی است كه در موسیقی ترنر پیدا نمی‌شود و اگر مبنا را ترانه‌های صرفا عاشقانه بگیریم، ‌ترنر كارش را درست انجام داده. او به ترانه‌ها كمی نوآوری اضافه كرده و عشق را از دید ویژه‌ی خودش خوانده و بقیه درباره‌ی همان موضوعات معمول ترانه‌های این مدلی است. نمی‌شود به این خاطر كه او دوست دارد به این شكل بخواند از او ایراد گرفت. به این دلیل كه تعداد خوانندگانی كه تماما عاشقانه می‌خوانند كم نیست و اتفاقا این یك ویژگی است؛ این‌كه خواننده‌ای تمام زندگیاش را به عشق بپردازد، كاری كه خوانندگان مشهوری چون کانوِی توییتی (Conway Twitty) و حتی کلیف ریچارد (Cliff Richard) انجام داده‌اند.

ساختار ریتم و ملودی: استخوان‌بندی آلبوم ریتمیك و شاد است.از موسیقی ترنر می‌توان به علاقه و سبك او پی برد. یك خواننده با سبك سنت‌گرایی جدید. یعنی موسیقی و سبك ملودی‌های قدیمی موسیقی كانتری با اجرایی جدید و ترانه‌های مناسب روز و البته با صدا و لهجه‌ای مناسب. حتی اگر بخواهیم جاش ترنر را به خواننده‌ای ربط بدهیم و او را با پیروی از خواننده‌ای تشبیه كنیم، آن خواننده آلن جكسون است. كارهای آلن جكسون نیز به همین شكل ادامه پیدا می‌كند. البته شباهت ترنر به جكسون فقط در مسئله‌ی سبك موسیقی و ریتم باقی می‌ماند. (وقتی به جكسون گوش دهید متوجه آهنگ‌های استوارتر او می‌شوید) در این آلبوم موسیقی قطعه‌‌‌ی «با نهایت سرعتی كه میتونم (به سمتت می‌آم)» چیزی شبیه ترانه‌ی «قطار شهر ارواح» از «تیم مك گراو» درآمده است. همان حس حركت در موسیقی نیز وجود دارد و اتفاقا این ترانه را به یكی از كارهای درجه یك آلبوم تبدیل كرده و به همراه ترانه‌ی «آنجا خواهم بود» دو ترانه‌ی برتر آلبوم را تشكیل می‌دهند. ختم کلام این‌که موسیقی ترنر دلنشین است و در این آلبوم نیز ضعف‌های خودش را نیز كم‌تر كرده و هنگام گوش كردن آلبوم جدیدش می‌توان احساس خوبی داشت و از موسیقی آن راضی بود. 

راي نهايي: «افسار گسیخته» در كیفیت بسیار خوبی ضبط شده و تاثیرات ضبط استودیویی خوب در آن نمایان‌گر است. همچنین جلد آلبوم نیز كاری جذاب است: نیمه‌ی صورت ترنر در تصویر است كه لبخندی شیرین بر لب دارد و چشمان آبی‌اش خودنمایی می‌كنند و دندان‌هایش می‌درخشند. یك شگرد در جذب كردن آن قسمت از مردم كه با سنجیدن علاقه‌شان به جلد یك آلبوم آن را خریداری می‌كنند.این آلبوم در زمان بسیار خوبی نیز پخش شد، كه به جز آلبوم گروه لیدی اَنتبلوم (Lady Antebellum) آلبوم جدیدی پخش نشده و این می‌تواند فروش این آلبوم را تا حدی تضمین كند. این كار ارزش سه سال صبر كردن را داشت و همان چیزی را دارد كه طرفداران ترنر آن را می‌خواهند. اگر از دید یك منتقد موسیقی به آلبوم نگاه كنید، منتقدی كه علاقه‌اش را وارد نظراتش نمی‌كند. این آلبوم یك كار متوسط است اما اگر شیفته‌ی موسیقی هستید در ارزش‌گذاری به این آلبوم 4 از 5 خواهید داد.